Herkenning

Het gezamenlijke verhaal van de sprekers en de boodschap die werd verteld, voelde namelijk aan alsof het over mij ging. De sprekers raakte exact de essentie van waar ik al mijn gehele leven tegenaan loop. We hebben in onze samenleving te maken met een systeem van denken en handelen wat mensen, ondanks de beste bedoelingen, buitensluit. Dit kwam treffend naar voren toen Teun Dekker vertelde over Peter (18) die niet meer in het “gehandicaptenwereldje” wilde zijn. Dat hij daar inzit, geeft duidelijk aan dat er dus sprake is van meerdere “werelden”.

Ondanks, dat ik zelf niet in dat “gehandicaptenwereldje” zit, ken ik het maar al te goed. Soms keer ik er namelijk bewust naar terug. Men kan de vraag stellen waarom Peter er wel in zit en ik niet. Waarom stapt Peter er niet uit? Het antwoord op deze vraag kwam in het verhaal van de sprekers ook duidelijk naar voren. Ik had het geluk dat de mensen in mijn jonge jaren (mijn ouders en familie, maar vooral juf Paula op het kinderdagverblijf en mijn basisschool en dan met name meester Jan de Vlieger) mij erbij trokken, mij zagen als één van de groep. Ik mocht er zijn, net als ieder kind en brengen wat ik te brengen had. Het betreft een bepalende rol, met een enorme impact op de levens van heel veel mensen, die de kinderopvang en het onderwijs hier hebben.