De Iris, symbool van verbinding

Begin dit schooljaar kregen we op BS De Nieuwe van Dale een vraag van onze begeleider passend onderwijs of we ervoor open stonden om een leerling in te laten stromen in de kleutergroep. Op het moment dat de vraag gesteld werd, bezocht deze leerling 2 dagen de dagbehandeling van Juvent in Sluis, voor de overige dagen zat hij, het was een jongen, in België op school. Ouders wilden namelijk heel graag dat hun kind een kans kreeg op de basisschool in hun woonplaats. Een gesprek met collega’s volgde, waarin woorden als kans en ‘als het mijn kind zou zijn, dan…’ en ‘we gaan richting inclusiever’, voorbijkwamen. Een observatie lag voor de hand en begon in de speelzaal van de dagbehandeling, waar een vrolijk jongetje druk in de weer was met een speeltunnel en een krukje. Na de speelzaal kwam het verven van een houten bloem. Een werkje waarvoor hij andere vaardigheden uit zijn rugzakje moest halen, iets met precisie en geduld. Ook daarmee bleek hij aardig uit de voeten te kunnen met wat hulp: de kwast werd zorgvuldig in de verf gedoopt en heel voorzichtig naar de bloem gebracht. Deze bloem kon nog niet exact gedefinieerd worden, was per slot van rekening nog maar net uit de knop. De steel werd groen en de blaadjes ook, dat werd al wat. Het knopje werd eerst geel, dan rood en tot slot blauw, eigenlijk alle kleuren van de regenboog. Van een afstandje leek de bloem wel op een tulp, nee, een hyacint, nee ook niet… Na het gesprek met de pedagogisch medewerker en ik op het punt stond te vertrekken met al mijn indrukken, liep ik nog eens langs de tafel, waar onze toekomstige leerling naar zijn bloem zat te staren. Hij zag het ook, jaja het was duidelijk een iris. De iris, is een bloem, in vele soorten en maten. Een iris, waar staat een iris ook alweer voor? Voor een regenboog. Laat dat nou net het symbool van de verbinding zijn. Verbinding: meedoen en erbij horen. Komt dat niet in de buurt van inclusie? Zeker, sla de nieuwe Dikke van Dale er maar op na.